Ένα μικρό απόσπασμα από το βιβλίο του Νίκου Νικηφοράκη με τίτλο 'Εκατό ετών αναμνήσεις'.
Συγκεκριμένα από το κεφάλαιο που γράφει ο καθηγητής Β.Λευθέρης ''οι Χωρα'i'τες'':
(...)Σήμερα η Χώρα όπως διαπιστώνει ο Ν. Νικηφοράκης δεν έχει Χωρα'ί'τες πια,
Αλλά και κάτι πιο σημαντικό : Η παλιά χωρα'ί'τικη ατμόσφαιρα πλανάται μόνο σαν μια αύρα του παρελθόντος που ενθουσιάζει τους επισκέπτες της, με την ιδιόρρυθμη αρχιτεκτονική της, τις καμάρες της ,τα σπίτια της, τις εκκλησίες της,τα σοκάκια της και την απαράμιλλη θέα από τα μουράγια του Κάστρου.
Όλα αυτά μας μιλούν για τις ψυχές των κατοίκων μιας άλλης εποχής, που ανεμίζουν και ψιθυρίζουν μεταξύ τους , το σούρουπο, στη μοναξιά του Κάστρου,γιατί νοερά το διεκδικούν μέχρι σήμερα.Οι νεότεροι Χωρα'ί'τες δεν το κατέκτησαν ποτέ.Μια γηραιά Αμερικανίδα δικηγόρος που συνάντησα στην Νέα Υόρκη , και είχε ταξιδέψει με κρουαζιερόπλοιο σε πολλά νησιά του Αιγαίου, μου είπε :<<πουθενά δεν αισθάνθηκα τέτοια γοητεία συνδυασμού ουρανού, ξηράς και θάλασσας,σαν αυτή που έζησα στο τοπίο Καψάλι-Χώρα Κυθήρων, με το τόξο των βουνών, που σαν θεοί το ελέγχουν από ψηλά.Ο χώρος σ' αγκαλιάζει τόσο μαγευτικά που νομίζεις ότι βρίσκεσαι μέσα σ'ένα πανέμορφο τρισδιάστατο πίνακα ζωγραφικής με τη γεωμετρία και τα χρώματα να αλλάζουν με τις ώρες της ημέρας και τις εποχές του έτους, Θα ήθελα όταν πεθάνω να μέινω να μείνω εκεί για πάντα>>.
Σήμερα είναι φανερό πόσο πονά ο Ν. Νικηφοράκης και μαζί του ελάχιστοι πια παλιοί χωρα'ί'τες που απόμειναν , για το χαμό αυτής της ανεπανάληπτης εποχής.
Γιώρφη μου στο ξαναείπα, είσαι ένα από τα καλλίτερα, -το καλλίτερο- παιδί του τόπου μας, σε ευχαριστώ, να είσαι πάντα καλά.
ΑπάντησηΔιαγραφή