Εδώ άνοιξα μια παρένθεση για να παρεμβάλω ένα απόσπασμα του
«Ένα Αιώνας Κύθηρα» και την απόφαση του Δήμου Κυθήρων για την καθιέρωση
του εορτασμού της 4ης Σεπτεμβρίου 1944, ημέρα απελευθερώσεως των Κυθήρων
από το Ναζισμό. Κάποιες προσπαθειες για την καθιέρωση δημοσιευθήσες στις
τοπικές εφημερίδες και...
Στη στη συνέχεια έχω προσθέσει ακόμη κάποιες σελίδες του «Παρεξήγηση».
Και αυτό εδώ είναι από το βιβλίο Παρεξήγηση
Προσθέτω τώρα κάποιες σελίδες από εξαντλημένο βιβλίο του μακαρίτη Κώστα Στάθη- «Αγαπητού», ο οποίος ως κάτοικος Καρβουνάδων ήτανε στην ομάδα αυτών που αντέδρασαν τότε και βέβαια συνεληφθείς εξορίστηκε με τους άλλους στον Πάρνωνα τότε. Διαβάστε τη σελίδα του βιβλίου μου
"Πρεξήγηση" υπ’ αριθ. 69. στο οποίο έχω τα αποσπάσματα του βιβλίου του Κ. Στάθη.
σελίδα 69.
Επίλογος κι συμπεράσματα: Αθήνα 10/12/2005
Ανακάλυψα επί τέλους το πρώτο βιβλίο του μακαρίτη του Κ. Στάθη ο οποίος είχε την ατυχία κι αυτός με όλους τους άλλους που αναφέρει, να συλληφθεί, να εξοριστεί για 76 μέρες και να υποστεί τις ταλαιπωρίες που περιγράφει σ’ αυτό.
Όπως μας λέει όλα ξεκίνησαν από τα γεγονότα της 6ης προς 7 Ιουλίου του 1944, στις Καρβουνάδες.
Για αυτά γυρίστε στις σελίδες 38 και 39 του βιβλίου "Παρεξήγηση" να δείτε πως τα περιγράφουν
οι: α) Ιωαν. Π. Κασιμάτης και β) Γ. Ι. Χλαμπέας.
Στις σελίδες 30 και 31, του 1ου βιβλίου του, ο Κ. Στάθης γράφει, ότι στις Καρβουνάδες μετά τα πιο πάνω θλιβερά γεγονότα, έγινε μια σύσκεψη στην οποία πήραν μέρος αντιπρόσωποι όλων των Κοινοτήτων που είχαν πάρει μέρος στο συλλαλητήριο, καθώς και εκπρόσωποι των δύο αντιπάλων μερών. (στο βιβλίο, αναφέρονται όλοι ονομαστικά). Η σύσκεψη, έγινε στις 10/7/44, στο σπίτι του Παναγιώτη Κασιμάτη Μπολάνη.
Σ’ αυτήν όπως γραφεί ο Μπάρμπα Κώστας έλαβε το λόγο πρώτος ο καθηγητής Θεόδωρος Στάθης ο οποίος μεταξύ των άλλων είπε: (…)Το μικρό σύννεφο του εμφυλίου σπαραγμού που εμφανίσθη στον Κυθηραϊκόν ορίζοντα, στην πιο φιλήσυχη αυτή γωνιά της Ελλάδος και όλου του κόσμου, ίσως, μπορεί να πει κανείς, εξ αφορμής του ατυχούς επεισοδίου που έλαβε χώραν εδώ στις Καρβουνάδες, πρέπει, το σύννεφο λέγω αυτό να διαλυθεί(…).
Εξ άλλου στη σελίδα 14 του βιβλίου του, ο μπάρμπα Κώστας μας λέει: (…) εις το Κοινοτικόν Γραφείον Καρβουνάδων την επομένη της συγκρούσεως, ήτοι 7ην Ιουλίου, εδημοσιεύθει η πιο κάτω προκήρυξης, την οποία συνέταξαν οι αντεπαναστάτες: Προς τους κατοίκους Κοινότητος Καρβουνάδων
Φέρομεν εις γνώσιν των κατοίκων ότι απαγορεύεται:
1) Η κυκλοφορία των πολιτών από της δύσεως μέχρι της ανατολής του ηλίου (…) ίνα μη παρεμποδίζεται η κίνησης των ενόπλων δυνάμεών μας. (σ.σ. Με τα δίκανα!!!)
Οι πολίτες υποχρεούνται να παραμένουν εντός των οικιών των κατά την διάρκεια της νυκτός.(…)
2) Η μετάβασης των πολιτών εις περιοχάς του Δήμου Ποταμού μέχρι νεωτέρας αποφάσεώς μας. Εις περίπτωσιν εισόδου ληστοσυμμοριτών θα δίδεται το σύνθημα του συναγερμού δια συνεχών κωδωνοκρουσιών. Αι ένοπλοι δυνάμεις μας ( σ.σ. με τα δίκαννα) θα σπεύσωσιν να καταλάβουν τας προσδιορισθείσας δι αυτάς θέσεις οι δε κάτοικοι δέον να συμμορφούνται με τας εκάστοτε εκδιδομένας διαταγάς των ενόπλων δυναμεών μας. (σ.σ.!!!!!!!!!)
Εν Καρβουνάδες τη 7 Ιουλίου 1944
Η κοινοτική επιτροπή αντεπαναστάσεως.
Στη σελίδα 61 του βιβλίου Πάρεξήγηση γράφω: «Ενός κακού μύρια έπονται.» Σας βεβαιώνω ότι και μετά το προσεχτικό διάβασμα και αυτού, του πρώτου βιβλίου, του μακαρίτη μπάρμπα Κώστα, από το οποίο αποσπάσματα σας πέρασα πιο πάνω και θα καταγράψω κι άλλα, το οποίο μόλις προ πέντε ημερών μπόρεσα να αποκτήσω, το ίδιο σοφό ρητό μπορώ να επαναλάβω: "Ενός Κακού μύρια έπονται"
Λυπήθηκα πάρα πολύ για τις ταλαιπωρίες που υπέστησαν όλοι οι συλληφθέντες τότε. Το ίδιο πάρα πολύ λυπήθηκα και γι αυτούς που χάσανε τη ζωή τους τόσο άδικα, εκείνα τα φοβερά χρόνια….. Τι άλω να πω; Τυχερά;;;
Είναι συνηθισμένο και πολύ θλιβερό το ότι σ’ αυτές τις δύσκολες στιγμές πολλοί χάνουνε την ψυχραιμία τους. ΔΥΣΤΥΧΩΣ.
Τελειώνοντας θα προσθέσω κάποια σημαντικά.
Από δύο ακόμη σελίδες του Παραξήγηση. τις 71 και 72
Ο αξέχαστος και πολύ αγαθός ίσως αγαθούλης μπάρμπα Κώστας, μας περιγράφει πολλές λεπτομέρειες σχετικά με την εξορία του στον Πάρνωνα τότε, μας μιλάει για μια ανάκριση που τους έκαναν στο χωριό Τζίτζινα και μας λέει ακόμη στη σελίδα 118 (επί λέξει) (…) «Εν τω μεταξύ έφθανε εις Τζίτζινα καταταγείς εις τον ΕΛΑΣ ο ανθυπολοχαγός κ. Δημήτριος Κυριάκης ο οποίος και αυτός ήτο κατηγορούμενος δια το επισόδειον. Δεχθείς όμως να καταταγή εις τον ΕΛΑΣ τον άφησαν ελεύθερο» Στη σελίδα 95 μας περιγράφει την παραμονή τους για λίγες μέρες στους απελευθερωμένους Μολάους και αναφέρει επί λέξει: (…)«και οπωσδήποτε εμπορούσαμε να πούμε ότι σχετικώς είμεθα καλά εκεί. Έφθασε η Κυριακή και οι καμπάνες της εκκλησίας εδόνουν και εκάλουν τους χριστιανούς εις την εκκλησίαν. Ως προείπον η εκκλησία έκειτο ακριβώς έναντι του Φρουραρχείου και από την εξέδρα που μας είχαν καθήμενος παρηκολούθουν την θείαν λειτουργίαν.» (σ.σ. Ο Μπάρμπα Κώστας πάρα πολλές φορές στο βιβλίο του μας αναφέρει πως τα κίνητρα του ΕΛΑΣ ήταν αντιχριστιανικά. Όμως μόλις τώρα εδώ μας λέει για τη Θεία λειτουργία που παρακολούθησε στους απελευθερωμένους Μολάους). Σελίδα 109 (…) «εις τα Τζίτζινα τάς ημέρας αυτάς που εφθάσαμε υπήρχε αρκετός στρατός. Εκεί παρευρίσκετο και ο αρχηγός του αντάρτικου Άρης και όλοι οι καπεταναίοι» (σ.σ. ο μακαρίτης ο μπάρμπα Κώστας δεν προβληματίστηκε τότε που είδε όλο αυτό τον κόσμο, όλους αυτούς τους ξεσηκωμένους Έλληνες εθελοντές στο βουνό εξοπλισμένους ενάντια στον καταχτητή ώστε να αναθεωρήσει τις λανθασμένες απόψεις του και έτσι να διακόψει τις ταλαιπωρίες και τις δικές του και των συγκρατούμενών του όπως κάνανε οι αξιωματικοί Κυριάκης και Σάμιος;;) Σελίδα 111 (…) Μας εβοήθησε όσο το δυνατόν ο αντάρτης Κυθήριος Σταύρος Λογοθέτης νομίζω ο οποίος δεν ξέρω πως κατόρθωνε και μας έφερε πολλές φορές το συσσίτιό του και τον οποίον ευγνωμονούμεν. Μας εβοήθησεν επίσης εις το ζήτημα της πείνας και ο αντάρτης σαμποτέρ ξένος, όχι Κυθήριος, Θεόδωρος Πραβάκης ο οποίος ήξερε το Τσιρίγο και μας επεριποιήτο». ( σ.σ. ακόμη μας λέει στο βιβλίο του για ελατήρια βίας και αιμοβόρα. Όμως τώρα μόλις μας περιγράφει πράξεις αλληλεγγύης και αλτρουισμού εκ μέρους των ανταρτών) Σχετικά με την ανάκριση που ανέφερα πιο πάνω, στη σελίδα 117 μας περιγράφει ότι ο ανακριτής αφού του διάβασε το κατηγορητήριο, τον ρώτησε: επί λέξει: «Εάν είχες ήδη ότι είδες εδώ πάνω, θα ‘λεγες ότι είπες;» «Δεν απήντησα».( σ.σ. ιδού η χαμένη μεγάλη ευκαιρία από τον μακαρίτη μπάρμπα Κώστα) Τότε συνέχισε. «Αφού ήξερες να τον γράψης τότε θα ξέρεις και να απολογηθής, του απάντησα μάλιστα δόσε μου χαρτί και μολύβι, μου έδωσε έκατσα παραπλεύρως από τον καθηγητή Στάθη που έγραφε την δικήν του απολογία και άρχισα να γράφω.(…) «Ναι, είπον τον λόγον και βεβαίως δεν επαίνεσα τον ΕΛΑΣ.(…) Βεβαίως είχον παράπονα κατά της οργανώσεως (…) και διότι με είχον πληροφορήση ότι άνθρωποι της οργανώσεως και του ΕΛΑΣ εζήτουν να κάμουν τάς Αγίας Εικόνας τσόκαρα. Αυτό με ερέθισε περισσότερον». (σ.σ. Αχ μπάρμπα Κώστα!! πιο πάνω είπες ότι στους ανταρτοκρατούμενους Μολάους παρακολούθησες τη θεία λειτουργία)...
Σελίδα 120: Είναι βέβαιον ότι εις την εκλογήν της φρουράς ο ανθυπολοχαγός κ. Κυριάκης, τη παρακλήσει μας, κατέβαλε κάθε προσπάθεια να εκλέξη καλούς αντάρτας, διότι ήτο δικαιοδοσία του, υπηρετών εις λόχον διοικήσεως και τούτο διότι η ζωή μας εξηρτάτο από τους φρουρούς» (σ.σ. ξανά Ανθρωπιά ο ΕΛΑΣ)
Σ’ αυτό το πρώτο βιβλίο του, βιβλίο 237 σελίδων, ο μακαρίτης ο μπάρμπα Κώστας σε πολλά σημεία αυτόαναιρείται, (Παρατηρήστε τις σ.σ.)
Εγώ θα ρωτήσω: Μπόρεσε τότε ο άνθρωπος αυτός να εκτιμήσει τον πατριωτικό παλμό που έκαιγε τα στήθια αυτών των ηρώων της αντίστασης;
Αναμφισβήτητα είχε ακούσει πολλές φορές τα πατριωτικά τραγούδια που τραγουδούσαν τότε όλοι αυτοί οι εθελοντές που πήραν τα όπλα να παλέψουνε για τη λευτεριά της σκλαβωμένης Πατρίδας. Απ’ αυτά θα καταγράψω αποσπάσματα από δύο μόνο που τραγουδούσαμε τότε και βέβαια ήτανε εμβατήρια. Το πρώτο που αναφερόταν στην πατρίδα άρχιζε έτσι:
"Μες τα κατάμαυρα ντυμένη και πληγωμένη απ’ τους εχθρούς σου.
Βαριά θλιμμένη προδομένη από δειλούς προδότες γιους σου.
Στον αγώνα όλη δοσμένη. ΜΑΝΑ ΕΛΛΑΔΑ δοξασμένη
Και σαν πρώτα ανδρειωμένη μάχεσαι για λευτεριά.
Πεινούν τα παιδιά σου, βάψαν μ’ αίμα τα χωριά σου
Είναι μαύρ’ η σκοτεινιά σου και τα σίδερα βαριά.
Όμως ο γίγαντας λαός σου μέσα στου φασισμού τη δύνη.
Ο ήρως λαϊκός στρατός σου νέα ζωή σου ξαναδίνει.
Σπάζει όλα τα δεσμά σου, δίνει φως στη σκοτεινιά σου,
Ξαν’ απλώνει τα φτερά σου και χαρίζει λευτεριά.
Τα σίδερα σπάνε οι εχθροί σκορπιούνται πάνε
Κι όλα πια ξαναγυρνάνε στη ζωή και στη χαρά".
Και θα καταγράψω και μικρό απόσπασμα από εκείνο που τραγουδούσανε οι αντάρτες όταν φεύγανε από τα Χωριά τους για να καταταγούνε εθελοντικά στον ιερό εκείνο αγώνα.
"Το χωριό τ΄ αφήνουμε τους δικούς μας χαιρετάμε
Πάμε να φρουρήσουμε της πατρίδας την τιμή.
Ήμαστε όλοι λεβέντες οι αντάρτες του ΕΛΑΣ
και στη φωτιά με γερή καρδιά θα ριχτούμε μονομιάς.
Για να δώσουμε ψωμί στον εργάτη στον αγρότη
Που στερήθηκαν ζωή στου δυνάστη τα σπαθί.
Ήμαστε όλοι λεβέντες οι αντάρτες του ΕΛΑΣ
και στη φωτιά με γερή καρδιά θα ριχτούμε μονομιάς"..
Ύστερα απ’ αυτό τον πατριωτισμό που τον βλέπαμε καθημερινά δίπλα μας, πως έγινε και μπόρεσαν οι παραπλανημένοι συμπατριώτες και παρασύρθηκαν από διάφορα ψευδή συνθήματα (των όποιων αντιδραστικών) και πήγαν ενάντια σ’ αυτό το ιερό τότε ξεσήκωμα των Ελλήνων;;
Ειλικρινά ύστερα από εξήντα τόσα χρόνια και τώρα που μπορέσαμε και το ψάξαμε μας προξενεί τεράστια απορία.
Θέλω τελειώνοντας να προσθέσω ότι ο μακαρίτης ο μπάρμπα Κώστας έχει αδικήσει αφάνταστα με όλα αυτά που έγραφψε τον άλλο μακαρίτη το Γιώργη το Χλαμπέα γιατί είναι εξακριβωμένο, ότι αυτός ο συμπατριώτης έκανε ότι μπόρεσε για να γλιτώσει τα χειρότερα. Έχει ακόμη παραπλανήσει κόσμο. Δυστυχώς οι άλλοι συντοπίτες των Καρβουνάδων, με το να βιαστούνε πολύ τότε να εκδηλώσουνε τις πολιτικές τους απόψεις κάνανε σοβαρό λάθος το οποίο δυστυχώς τους κόστισε αρκετά ακριβά…
Θα τελειώσω με μία υπενθύμιση, είναι παρμένη από το βιβλίο του Διονύση του Χαριτόπουλου και την έχω καταγράψει στη σελίδα 6 αυτού μου του βιβλίου:
Μας λέει: Όταν υπερασπίζεσαι την ανεξαρτησία της Πατρίδας σου, δεν ζητάς από τους άλλους πιστοποιητικό πολιτικών φρονημάτων, απλώς πολεμάς μαζί τους…..
Κι ακόμη παρακαλώ επιτρέψτε μου να επαναλάβω, ότι για να έχει κανείς άποψη, πρέπει να το ψάχνει καλά το κάθε θέμα…. Διαβάστε συμπατριώτες και ύστερα θα μπορείτε να μιλάτε.
Προσθέτω τώρα κάποιες σελίδες από εξαντλημένο βιβλίο του μακαρίτη Κώστα Στάθη- «Αγαπητού», ο οποίος ως κάτοικος Καρβουνάδων ήτανε στην ομάδα αυτών που αντέδρασαν τότε και βέβαια συνεληφθείς εξορίστηκε με τους άλλους στον Πάρνωνα τότε. Διαβάστε τη σελίδα του βιβλίου μου
"Πρεξήγηση" υπ’ αριθ. 69. στο οποίο έχω τα αποσπάσματα του βιβλίου του Κ. Στάθη.
σελίδα 69.
Επίλογος κι συμπεράσματα: Αθήνα 10/12/2005
Ανακάλυψα επί τέλους το πρώτο βιβλίο του μακαρίτη του Κ. Στάθη ο οποίος είχε την ατυχία κι αυτός με όλους τους άλλους που αναφέρει, να συλληφθεί, να εξοριστεί για 76 μέρες και να υποστεί τις ταλαιπωρίες που περιγράφει σ’ αυτό.
Όπως μας λέει όλα ξεκίνησαν από τα γεγονότα της 6ης προς 7 Ιουλίου του 1944, στις Καρβουνάδες.
Για αυτά γυρίστε στις σελίδες 38 και 39 του βιβλίου "Παρεξήγηση" να δείτε πως τα περιγράφουν
οι: α) Ιωαν. Π. Κασιμάτης και β) Γ. Ι. Χλαμπέας.
Στις σελίδες 30 και 31, του 1ου βιβλίου του, ο Κ. Στάθης γράφει, ότι στις Καρβουνάδες μετά τα πιο πάνω θλιβερά γεγονότα, έγινε μια σύσκεψη στην οποία πήραν μέρος αντιπρόσωποι όλων των Κοινοτήτων που είχαν πάρει μέρος στο συλλαλητήριο, καθώς και εκπρόσωποι των δύο αντιπάλων μερών. (στο βιβλίο, αναφέρονται όλοι ονομαστικά). Η σύσκεψη, έγινε στις 10/7/44, στο σπίτι του Παναγιώτη Κασιμάτη Μπολάνη.
Σ’ αυτήν όπως γραφεί ο Μπάρμπα Κώστας έλαβε το λόγο πρώτος ο καθηγητής Θεόδωρος Στάθης ο οποίος μεταξύ των άλλων είπε: (…)Το μικρό σύννεφο του εμφυλίου σπαραγμού που εμφανίσθη στον Κυθηραϊκόν ορίζοντα, στην πιο φιλήσυχη αυτή γωνιά της Ελλάδος και όλου του κόσμου, ίσως, μπορεί να πει κανείς, εξ αφορμής του ατυχούς επεισοδίου που έλαβε χώραν εδώ στις Καρβουνάδες, πρέπει, το σύννεφο λέγω αυτό να διαλυθεί(…).
Εξ άλλου στη σελίδα 14 του βιβλίου του, ο μπάρμπα Κώστας μας λέει: (…) εις το Κοινοτικόν Γραφείον Καρβουνάδων την επομένη της συγκρούσεως, ήτοι 7ην Ιουλίου, εδημοσιεύθει η πιο κάτω προκήρυξης, την οποία συνέταξαν οι αντεπαναστάτες: Προς τους κατοίκους Κοινότητος Καρβουνάδων
Φέρομεν εις γνώσιν των κατοίκων ότι απαγορεύεται:
1) Η κυκλοφορία των πολιτών από της δύσεως μέχρι της ανατολής του ηλίου (…) ίνα μη παρεμποδίζεται η κίνησης των ενόπλων δυνάμεών μας. (σ.σ. Με τα δίκανα!!!)
Οι πολίτες υποχρεούνται να παραμένουν εντός των οικιών των κατά την διάρκεια της νυκτός.(…)
2) Η μετάβασης των πολιτών εις περιοχάς του Δήμου Ποταμού μέχρι νεωτέρας αποφάσεώς μας. Εις περίπτωσιν εισόδου ληστοσυμμοριτών θα δίδεται το σύνθημα του συναγερμού δια συνεχών κωδωνοκρουσιών. Αι ένοπλοι δυνάμεις μας ( σ.σ. με τα δίκαννα) θα σπεύσωσιν να καταλάβουν τας προσδιορισθείσας δι αυτάς θέσεις οι δε κάτοικοι δέον να συμμορφούνται με τας εκάστοτε εκδιδομένας διαταγάς των ενόπλων δυναμεών μας. (σ.σ.!!!!!!!!!)
Εν Καρβουνάδες τη 7 Ιουλίου 1944
Η κοινοτική επιτροπή αντεπαναστάσεως.
Πάμε και στην επόμενη σελίδα Υπ’ αριθ. 70
Στη σελίδα 61 του βιβλίου Πάρεξήγηση γράφω: «Ενός κακού μύρια έπονται.» Σας βεβαιώνω ότι και μετά το προσεχτικό διάβασμα και αυτού, του πρώτου βιβλίου, του μακαρίτη μπάρμπα Κώστα, από το οποίο αποσπάσματα σας πέρασα πιο πάνω και θα καταγράψω κι άλλα, το οποίο μόλις προ πέντε ημερών μπόρεσα να αποκτήσω, το ίδιο σοφό ρητό μπορώ να επαναλάβω: "Ενός Κακού μύρια έπονται"
Λυπήθηκα πάρα πολύ για τις ταλαιπωρίες που υπέστησαν όλοι οι συλληφθέντες τότε. Το ίδιο πάρα πολύ λυπήθηκα και γι αυτούς που χάσανε τη ζωή τους τόσο άδικα, εκείνα τα φοβερά χρόνια….. Τι άλω να πω; Τυχερά;;;
Είναι συνηθισμένο και πολύ θλιβερό το ότι σ’ αυτές τις δύσκολες στιγμές πολλοί χάνουνε την ψυχραιμία τους. ΔΥΣΤΥΧΩΣ.
Τελειώνοντας θα προσθέσω κάποια σημαντικά.
Από δύο ακόμη σελίδες του Παραξήγηση. τις 71 και 72
Ο αξέχαστος και πολύ αγαθός ίσως αγαθούλης μπάρμπα Κώστας, μας περιγράφει πολλές λεπτομέρειες σχετικά με την εξορία του στον Πάρνωνα τότε, μας μιλάει για μια ανάκριση που τους έκαναν στο χωριό Τζίτζινα και μας λέει ακόμη στη σελίδα 118 (επί λέξει) (…) «Εν τω μεταξύ έφθανε εις Τζίτζινα καταταγείς εις τον ΕΛΑΣ ο ανθυπολοχαγός κ. Δημήτριος Κυριάκης ο οποίος και αυτός ήτο κατηγορούμενος δια το επισόδειον. Δεχθείς όμως να καταταγή εις τον ΕΛΑΣ τον άφησαν ελεύθερο» Στη σελίδα 95 μας περιγράφει την παραμονή τους για λίγες μέρες στους απελευθερωμένους Μολάους και αναφέρει επί λέξει: (…)«και οπωσδήποτε εμπορούσαμε να πούμε ότι σχετικώς είμεθα καλά εκεί. Έφθασε η Κυριακή και οι καμπάνες της εκκλησίας εδόνουν και εκάλουν τους χριστιανούς εις την εκκλησίαν. Ως προείπον η εκκλησία έκειτο ακριβώς έναντι του Φρουραρχείου και από την εξέδρα που μας είχαν καθήμενος παρηκολούθουν την θείαν λειτουργίαν.» (σ.σ. Ο Μπάρμπα Κώστας πάρα πολλές φορές στο βιβλίο του μας αναφέρει πως τα κίνητρα του ΕΛΑΣ ήταν αντιχριστιανικά. Όμως μόλις τώρα εδώ μας λέει για τη Θεία λειτουργία που παρακολούθησε στους απελευθερωμένους Μολάους). Σελίδα 109 (…) «εις τα Τζίτζινα τάς ημέρας αυτάς που εφθάσαμε υπήρχε αρκετός στρατός. Εκεί παρευρίσκετο και ο αρχηγός του αντάρτικου Άρης και όλοι οι καπεταναίοι» (σ.σ. ο μακαρίτης ο μπάρμπα Κώστας δεν προβληματίστηκε τότε που είδε όλο αυτό τον κόσμο, όλους αυτούς τους ξεσηκωμένους Έλληνες εθελοντές στο βουνό εξοπλισμένους ενάντια στον καταχτητή ώστε να αναθεωρήσει τις λανθασμένες απόψεις του και έτσι να διακόψει τις ταλαιπωρίες και τις δικές του και των συγκρατούμενών του όπως κάνανε οι αξιωματικοί Κυριάκης και Σάμιος;;) Σελίδα 111 (…) Μας εβοήθησε όσο το δυνατόν ο αντάρτης Κυθήριος Σταύρος Λογοθέτης νομίζω ο οποίος δεν ξέρω πως κατόρθωνε και μας έφερε πολλές φορές το συσσίτιό του και τον οποίον ευγνωμονούμεν. Μας εβοήθησεν επίσης εις το ζήτημα της πείνας και ο αντάρτης σαμποτέρ ξένος, όχι Κυθήριος, Θεόδωρος Πραβάκης ο οποίος ήξερε το Τσιρίγο και μας επεριποιήτο». ( σ.σ. ακόμη μας λέει στο βιβλίο του για ελατήρια βίας και αιμοβόρα. Όμως τώρα μόλις μας περιγράφει πράξεις αλληλεγγύης και αλτρουισμού εκ μέρους των ανταρτών) Σχετικά με την ανάκριση που ανέφερα πιο πάνω, στη σελίδα 117 μας περιγράφει ότι ο ανακριτής αφού του διάβασε το κατηγορητήριο, τον ρώτησε: επί λέξει: «Εάν είχες ήδη ότι είδες εδώ πάνω, θα ‘λεγες ότι είπες;» «Δεν απήντησα».( σ.σ. ιδού η χαμένη μεγάλη ευκαιρία από τον μακαρίτη μπάρμπα Κώστα) Τότε συνέχισε. «Αφού ήξερες να τον γράψης τότε θα ξέρεις και να απολογηθής, του απάντησα μάλιστα δόσε μου χαρτί και μολύβι, μου έδωσε έκατσα παραπλεύρως από τον καθηγητή Στάθη που έγραφε την δικήν του απολογία και άρχισα να γράφω.(…) «Ναι, είπον τον λόγον και βεβαίως δεν επαίνεσα τον ΕΛΑΣ.(…) Βεβαίως είχον παράπονα κατά της οργανώσεως (…) και διότι με είχον πληροφορήση ότι άνθρωποι της οργανώσεως και του ΕΛΑΣ εζήτουν να κάμουν τάς Αγίας Εικόνας τσόκαρα. Αυτό με ερέθισε περισσότερον». (σ.σ. Αχ μπάρμπα Κώστα!! πιο πάνω είπες ότι στους ανταρτοκρατούμενους Μολάους παρακολούθησες τη θεία λειτουργία)...
Σελίδα 120: Είναι βέβαιον ότι εις την εκλογήν της φρουράς ο ανθυπολοχαγός κ. Κυριάκης, τη παρακλήσει μας, κατέβαλε κάθε προσπάθεια να εκλέξη καλούς αντάρτας, διότι ήτο δικαιοδοσία του, υπηρετών εις λόχον διοικήσεως και τούτο διότι η ζωή μας εξηρτάτο από τους φρουρούς» (σ.σ. ξανά Ανθρωπιά ο ΕΛΑΣ)
Σ’ αυτό το πρώτο βιβλίο του, βιβλίο 237 σελίδων, ο μακαρίτης ο μπάρμπα Κώστας σε πολλά σημεία αυτόαναιρείται, (Παρατηρήστε τις σ.σ.)
Εγώ θα ρωτήσω: Μπόρεσε τότε ο άνθρωπος αυτός να εκτιμήσει τον πατριωτικό παλμό που έκαιγε τα στήθια αυτών των ηρώων της αντίστασης;
Αναμφισβήτητα είχε ακούσει πολλές φορές τα πατριωτικά τραγούδια που τραγουδούσαν τότε όλοι αυτοί οι εθελοντές που πήραν τα όπλα να παλέψουνε για τη λευτεριά της σκλαβωμένης Πατρίδας. Απ’ αυτά θα καταγράψω αποσπάσματα από δύο μόνο που τραγουδούσαμε τότε και βέβαια ήτανε εμβατήρια. Το πρώτο που αναφερόταν στην πατρίδα άρχιζε έτσι:
"Μες τα κατάμαυρα ντυμένη και πληγωμένη απ’ τους εχθρούς σου.
Βαριά θλιμμένη προδομένη από δειλούς προδότες γιους σου.
Στον αγώνα όλη δοσμένη. ΜΑΝΑ ΕΛΛΑΔΑ δοξασμένη
Και σαν πρώτα ανδρειωμένη μάχεσαι για λευτεριά.
Πεινούν τα παιδιά σου, βάψαν μ’ αίμα τα χωριά σου
Είναι μαύρ’ η σκοτεινιά σου και τα σίδερα βαριά.
Όμως ο γίγαντας λαός σου μέσα στου φασισμού τη δύνη.
Ο ήρως λαϊκός στρατός σου νέα ζωή σου ξαναδίνει.
Σπάζει όλα τα δεσμά σου, δίνει φως στη σκοτεινιά σου,
Ξαν’ απλώνει τα φτερά σου και χαρίζει λευτεριά.
Τα σίδερα σπάνε οι εχθροί σκορπιούνται πάνε
Κι όλα πια ξαναγυρνάνε στη ζωή και στη χαρά".
Και θα καταγράψω και μικρό απόσπασμα από εκείνο που τραγουδούσανε οι αντάρτες όταν φεύγανε από τα Χωριά τους για να καταταγούνε εθελοντικά στον ιερό εκείνο αγώνα.
"Το χωριό τ΄ αφήνουμε τους δικούς μας χαιρετάμε
Πάμε να φρουρήσουμε της πατρίδας την τιμή.
Ήμαστε όλοι λεβέντες οι αντάρτες του ΕΛΑΣ
και στη φωτιά με γερή καρδιά θα ριχτούμε μονομιάς.
Για να δώσουμε ψωμί στον εργάτη στον αγρότη
Που στερήθηκαν ζωή στου δυνάστη τα σπαθί.
Ήμαστε όλοι λεβέντες οι αντάρτες του ΕΛΑΣ
και στη φωτιά με γερή καρδιά θα ριχτούμε μονομιάς"..
Ύστερα απ’ αυτό τον πατριωτισμό που τον βλέπαμε καθημερινά δίπλα μας, πως έγινε και μπόρεσαν οι παραπλανημένοι συμπατριώτες και παρασύρθηκαν από διάφορα ψευδή συνθήματα (των όποιων αντιδραστικών) και πήγαν ενάντια σ’ αυτό το ιερό τότε ξεσήκωμα των Ελλήνων;;
Ειλικρινά ύστερα από εξήντα τόσα χρόνια και τώρα που μπορέσαμε και το ψάξαμε μας προξενεί τεράστια απορία.
Θέλω τελειώνοντας να προσθέσω ότι ο μακαρίτης ο μπάρμπα Κώστας έχει αδικήσει αφάνταστα με όλα αυτά που έγραφψε τον άλλο μακαρίτη το Γιώργη το Χλαμπέα γιατί είναι εξακριβωμένο, ότι αυτός ο συμπατριώτης έκανε ότι μπόρεσε για να γλιτώσει τα χειρότερα. Έχει ακόμη παραπλανήσει κόσμο. Δυστυχώς οι άλλοι συντοπίτες των Καρβουνάδων, με το να βιαστούνε πολύ τότε να εκδηλώσουνε τις πολιτικές τους απόψεις κάνανε σοβαρό λάθος το οποίο δυστυχώς τους κόστισε αρκετά ακριβά…
Θα τελειώσω με μία υπενθύμιση, είναι παρμένη από το βιβλίο του Διονύση του Χαριτόπουλου και την έχω καταγράψει στη σελίδα 6 αυτού μου του βιβλίου:
Μας λέει: Όταν υπερασπίζεσαι την ανεξαρτησία της Πατρίδας σου, δεν ζητάς από τους άλλους πιστοποιητικό πολιτικών φρονημάτων, απλώς πολεμάς μαζί τους…..
Κι ακόμη παρακαλώ επιτρέψτε μου να επαναλάβω, ότι για να έχει κανείς άποψη, πρέπει να το ψάχνει καλά το κάθε θέμα…. Διαβάστε συμπατριώτες και ύστερα θα μπορείτε να μιλάτε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου